MUĞLAK SESSİZLİK, ŞİİR

MUĞLAK SESSİZLİK       

Güneş yeni yeni batıyor,

Batan güneşin kızıllığı odaya vuruyor,

Açık duran pencereden hafif bir rüzgar

Perdeleri titreterek içeri doğru esiyor.

Odada bir sessizlik,

Sadece çatalın sesi duyuluyor,

Fonda Mozart’ın Kırkıncı Senfonisi çalıyor,

İçeride ağır bir hava var.

Suratlar asık, vücutlar terli,

Ayakta dikilenlerin ise sıkıntılı oldukları seziliyor.

Ortam geriliyor,

Dışarıdan canhıraş bir bağırtı sesi duyuluyor,

Koşuşmalar, ayak sesleri, inlemeler,

Öfke duruma hakim oluyor,

Çatal sesi duruyor,

Müzik kapanıyor,

Odadakiler bir bir dağılıyor,

Sessizlik yerini, muğlak sessizliğe bırakıyor.

25 ŞUBAT 2019               HASAN K.