BİR ZAMANLAR, ŞİİR

BİR ZAMANLAR

Bir zamanlar;

Suyu çeşmeden içerdik

Temiz havayı içimize çekerdik

Her yere yürüyerek giderdik

Önlük giyerdik

Ceketli, kravatlı gezerdik.

Birimiz bile bir kıza yan baksa

Ya da gözü kaysa

Ona bakıp saçını tarasa

Göz kırpsa

Ağzını yaysa

Onu azarlardık.

Biz böyle bir zamanın çocuklarıydık

Komşumuzda kalırdık

Birbirimizi tanırdık.

Bakkaldan alırdık,

Veresiye yazdırırdık

Paramız olunca sildirirdik

Olmayınca utanırdık.

Bakkalımız bir melekti

Utananlar için bir saat seçti

O saatler de bakkalı açık bırakıp gitti

Borçlular alışveriş etti

Aldıklarını kendi elleriyle veresiye defterine geçti.

“Veren el alan elden üstündür” diyenler

Gönlü zengin, cömert hayırseverler

Allah rızası için veresiyeleri silerler

Kimseyi ne tanır ne de bilirler

Bunu öğrenen muhtaç kimseler

Büyük bir sevinçle Allah'a şükrederler

Gizliden ödeyene de teşekkür ederler.

Bir zamanlar;

Uzun saç da, İspanyol paça da modaydı

Rengarenk, koca yakalı gömlekler satılırdı

Madalyon tipi kolyeler takılırdı

Yaka bağır açıktı

Yaptığımız sadece bakmaktı

Zaman böylece aktı

Bugünlere vardı.

Bir zamanlar;

Artık geçmişten bir anı olarak kaldı.

28 ŞUBAT 2019                  HASAN K.