VEFA BİR BOZAYMIŞ, ŞİİR

VEFA BİR BOZAYMIŞ

Arkadaşız dedik,  bağrımıza bastık,

Cılk çıktılar.

Hastayız, ustayız, yastayız dediler,

Mazeret bildirdiler, gelmediler,

Başka yerlerde gezdiler,

Bize tenezzül  bile etmediler.

En güzeli bu, bayılıyoruz, ayılıyoruz,

Burada arkadaşlık, sohbet başka,

Her gün adını sayıklıyoruz,

Bir de baktık ki yanılıyoruz,

Birer birer çözüldüler.

İzliyoruz, tıklıyoruz,

Vallahi hep yorumluyoruz,

Seni mi? hiç göremiyoruz,

Arayıp bulamıyoruz,

Neredesin bilemiyoruz,

Kimseye yaranamıyoruz,

İçlerinden güldüler.

Sağda solda yorum yapıp,

Arkadan mırın kırın ettiler,

Hep sevdik, beğendik de,

Sürekli izledik de,

Kötü mü ettik dediler.

Vefa bir boza markasıymış,

Yapılanlar boşunaymış,

Her şey sanalmış,

Hakikat sandıklarımız yalanmış,

Bana arkadaşım diyenler,

Halini hatırını sorduklarım hep mavalmış,

Arkadaşlıkları çıkarmış.

Hani duygu, hani vefa, arkadaşlık bu mu?

Paylaşmak, yorumlamak zor mu?

Yaptıklarınız yerini buldu mu?

İstediğiniz oldu mu?

Dostlar arasında değilmişim, yanılmışım,

Boşuna sormuşum, aramışım,

İyilikten maraz doğarmış, anlamamışım,

Görünmez yerine konmuş, dışlanmışım,

Gitsem de kalsam da aranır mıymışım?

Şimdi üşüyorum, başka bir bahara kalmışım,

Şaşkınım insanlar, şaşkınım şimdi,

Sular, seller gibi taşkınım şimdi.

 

13 ARALIK 2018                HASAN K.