AYNI EVDE AYRI GİBİYİZ, ŞİİR

 

AYNI EVDE AYRI GİBİYİZ

 

Sanki aynı evi paylaşan

İki yakın akraba,

Eski birer tanıdık,

Bir dost, Bir arkadaşız.

Ayrı gibiyiz, aynı evde…

Aynı hatta iki ayrı telefon gibiyiz,

Paralel...

Çokça cızırtı yapan,

Arada sinyali kaybolan.

Evimiz aynı,

Odalarımız ayrı.

Odalarımız aynı,

Yataklarımız ayrı.

Mutfağımız aynı,

Yemek masamız ayrı.

İnternetimiz aynı,

Bilgisayarlarımız ayrı.

Aboneliğimiz aynı,

Telefonlarımız ayrı.

Banyomuz aynı,

Tuvaletimiz ayrı.

Çanak antenimiz aynı,

Televizyonlarımız ayrı.

Ayrı odalarda,

Aynı Televizyonu izliyoruz.

Aynı suyu,

Ayrı kaplardan içiyoruz.

Para bende ama;

Birlikte harcıyoruz.

Harcarken bir gülümseme oluyor yüzlerde,

Harcadıktan sonra gülümseme kayboluyor,

Şimşek çakıyor gözlerde.

Temizlik mi yapılacak,

Sen kapını kapa,

Uçuşmasın tozlar havalarda.

Islak mendili hazırla,

Temizlensin odalar da.

Makine şimdi başka ellerde,

Sana sıra gelince yoruluyor,

Bükülüyor bellerde.

Çamaşırlar sepetlerde,

Ayrı ayrı yıkanacak makinelerde.

Ayarını yapıver, koyuver bir zahmet,

Renkli-beyaz ayrı yerlerde.

Yıkananlar asılacak,

Kuruyacak ayrı iplerde.

Ütümüz bir, masası nerede?

Elden ayaktan düştün de,

İpe un serme.

Başka derdin olmasın,

Bunlarda geçer,

Elbet biter bu çileli günler de…

 

HASAN K.          25 EYLÜL 2023