14 ŞUBAT SANDIM
Bir sevgililer günüydü.
Elimde çiçekler,
Yüzümde bir gülümseme,
Kendimde bir onur ve gurur,
Sevgilime yürüyorum ağır ağır, vakur.
Kapısına geldim,
Çıktım merdivenlerden,
Bastım zile,
Bekliyorum.
Gül yüzlüm açacak,
O çok sevdiği çiçekleri koklayacak,
Hoş geldin deyip dünyamı aydınlatacak.
Açtı kapıyı bir adam,
Dedi ki; ne var babam?
Gül yüzlümü diyecektim,
Elimdekileri verecektim.
Aldı çiçekleri bir çekişte elimden,
Sanki bir ağaç devrildi içimden,
Ne oluyoruz demeden,
O benimle dedi, çek git evimden!
Yer kaydı, hava karardı,
Sanki düştüm yedi kat merdivenden.
Gözümü açtım ki,
Ortam bembeyaz,
Duvarlar, çiçekler, döşemeler, hep beyaz,
Boylu boyunca uzanmışım yere, ağrım var az,
Bir güzel kız belirdi beyazlar içinde,
Sanki gelinlik giyinmiş, ama hüzünlü biraz.
Baktı bana, acı acı güldü,
Nasıl da tanıyamadım, o gül yüzlümdü.
Canhıraş bağırarak uyandım.
Rüyaymış meğer,14 Şubat sandım.
HASAN K. 14 ŞUBAT 2024
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder