İLK GÖRDÜĞÜMDE ANNEMİ, ŞİİR

İLK GÖRDÜĞÜMDE ANNEMİ

Karlı bir kış günüydü,

Beyaz kazağı yünlüydü,

Saçları düğümlüydü,

İlk gördüğümde annemi.

Açık tenli, temiz yüzlüydü,

Masmavi gözlüydü,

Bakışları hüzünlüydü,

İlk gördüğümde annemi.

Alnı dardı,sarı kaşları vardı,

Dikkat çeken kepçe kulaklardı,
Benimse şaşkınlığımdı,

İlk gördüğümde annemi.

Beni kollarına aldı,

Göğsüne yaslayıp öylece kaldı,

Sanırım bir miktar ağladı,

İlk gördüğümde annemi.

Kalbi yerinden fırlayacakmış gibi atıyordu,

Fesleğenle bastırılmış hanımeli kokuyordu,

Hep gözlerimin içine bakıyordu,

İlk gördüğümde annemi.

Ninni söyler gibi konuşuyordu,

Elleri ile başımı okşuyordu,
Dudakları ile yanaklarımı öpüyordu,

İlk gördüğümde annemi.

Beni sevdiğini söyledi,

Biriciğim, oğlum dedi,

Boğazı düğümlendi,

İlk gördüğümde annemi.

Bana şeker aldı,

Sıcak bir çorba içtim, süt kabağım kaldı,

Uykum geldi, kucağında salladı,

İlk gördüğümde annemi.

Daha ne hatıralarım vardı,

Anlatmaya kalksam bir tarih kitabı tutardı,

Geriye vedası kaldı,

Son gördüğümde annemi.

Canım annem,

O şimdi bir melek.

25 ŞUBAT 2020   HASAN K.