SONBAHAR GİBİYİM, ŞİİR

SONBAHAR GİBİYİM

Masmavi ve kocaman bir gökyüzünün altında

Rüzgar fırtına gibi esiyor, bulutlar son hızla kayıyor,

Yavrusunu arayan bir kedi ağlar gibi miyavlıyor,

Su o kadar berrak ki, içindeki deniz yıldızları görünüyor,

Kuşlar kanat çırpıyor, dağlara doğru uçuyor,

Rüzgar diniyor, yağmur başlıyor,

Ağaçların yapraklarından damla damla süzülüyor,

Uzun nehir, döne döne,  yuvarlanarak akıyor,

Ben ise evimden uzakta, sonbahar gibiyim, üzgün ve yalnız,

Yaprakları dökülmüş bir ağaç gibiyim, çıplak ve verimsiz,

Ama yine yalnız, hep yalnızım.

Bir buzun içindeyim sanki onu kıramıyorum,

Çamura batmış gibiyim çıkamıyorum,

Çabalıyorum ama çırpındıkça da batıyorum,

Bedbaht durumdayım, zor zamanlar yaşıyorum.

Sonbahar gibiyim.

Bu yalnızlıktan, bu yoksulluktan kurtulmalı,

Yeni insanlarla tanışmalı, yeni arkadaşlar bulmalı,

Sonbahar gibi olmaktan kaçınmalıyım.

01 OCAK 2020               HASAN K.