AKLIMI KULLANDIM, ŞİİR

 

AKLIMI KULLANDIM

Yüce yaradan akıl vermiş kafalarda,

Aklımız olmasaydı kınalı kuzular gibi dolaşırdık çayırlarda,

Kesileceğimiz günü beklerdik ahırlarda.

Mademki akıl var kafamızda,

Sorgulamalıyız her şeyi hafızalarda.

Ben lastik ayakkabımı araba yaparak sürdüm tozlu yollarda,

Ağzımla motor sesi çıkartırdım, hiç araba yoktu buralarda,

Hiç Şoför yok sanırdım uzaktan gördüğüm arabalarda,

Nasıl da gidiyorlar derdim toprakta, asfaltlarda,

Ta ki, bir kamyonu görene kadar köyün ortasında.

Adamın biri direksiyonunu tutuyor, kocaman bir kasası var arkasında.

Ben lambalı radyolardan çıkan sesleri de sorguladım,

Radyonun içinde konuşanı da aradım,

Televizyon çıktığında gördüğüm insanları da bulamadım,

Sesleri, görüntüleri,  nerden geliyor diye sorardım,

Madem aklım vardı, cevapları bulmalıydım,

Araştırıp, soruşturmalıydım,

Okuyup, yazmalıydım,

Kitaplara bakmalıydım,

En ufak bilgiden yararlanmalıydım.

Kitabı, gazeteyi, yazılı bütün kâğıtları,

Çikletlerdeki, gofretlerdeki, duvarlardaki yazıları,

Tabelaları, etiketleri, panoları,

Bir bir ezberledim yazılanları.

Okudukça hayaller kurdum,

Büyüdükçe hayallerimi de büyütüp durdum,

Durduğum yerde duramaz, hayallere sığamaz oldum,

Mutlaka hayallerime kavuşmalıydım,

Bana dar gelen bu yerden kurtuldum,

Aklımı kullandım, okudum, çalıştım, adam oldum.

Daha çok kitap, daha çok araba, daha çok insan gördüm,

Merakımı, hayalimi, ilmek ilmek ördüm,

Bir ömür boyu isteklerimin peşinden yürüdüm,

Aklın, ilmin ve irfanın izini sürdüm,

Aklımın erdiğince düşündüm,

Düşüncelerimi geliştirdim, büyüdüm,

Artık, aklımı kullanabildiğim ve düşünebildiğim kadar hürdüm.

08 EYLÜL 2018                                            HASAN K.